راستبد, مازیار, رستمی, عباداله. (1397). بررسی اصل استقلال شرط داوری در حقوق ایران و امریکا. مطالعات حقوق تطبیقی, 9(2), 619-638. doi: 10.22059/jcl.2018.241826.633544
مازیار راستبد; عباداله رستمی. "بررسی اصل استقلال شرط داوری در حقوق ایران و امریکا". مطالعات حقوق تطبیقی, 9, 2, 1397, 619-638. doi: 10.22059/jcl.2018.241826.633544
راستبد, مازیار, رستمی, عباداله. (1397). 'بررسی اصل استقلال شرط داوری در حقوق ایران و امریکا', مطالعات حقوق تطبیقی, 9(2), pp. 619-638. doi: 10.22059/jcl.2018.241826.633544
راستبد, مازیار, رستمی, عباداله. بررسی اصل استقلال شرط داوری در حقوق ایران و امریکا. مطالعات حقوق تطبیقی, 1397; 9(2): 619-638. doi: 10.22059/jcl.2018.241826.633544
بررسی اصل استقلال شرط داوری در حقوق ایران و امریکا
1کارشناس ارشد حقوق خصوصی دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه گیلان
2دانشیار گروه حقوق خصوصی دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه گیلان
چکیده
بر اساس دیدگاه غالب و سنتی موجود، شروط تابع عقد هستند و وجود تبعی و فرعی دارند و به همین دلیل با انحلال عقد، شرط نیز ازبین خواهد رفت. تراضی طرفین اختلاف به انتخاب داوری نیز می‌تواند به دو شکل نمود خارجی پیدا کند. در یک فرض، طرفین می‌توانند به صورت قراردادی جداگانه اختلاف خود را به مرجع داوری ارجاع دهند و در فرض دیگر، طرفین می‌توانند به‌موجب شرط ضمن عقد اختلافات فعلی یا آتی خود را به داوری ارجاع دهند. در صورت اخیر طرفی از اختلاف که قصدِ به‌تأخیر انداختن و ایراد به صلاحیت مرجع داوری را دارد، ممکن است بی‌اعتباری شرط داوری را ادعا نماید تا به این ترتیب مرجع داوری تشکیل نشود. یکی از راه‌های شایع در این امر می‌تواند این باشد که ادعا کند عقد اصلی که شرط داوری ضمن آن آمده، باطل یا منحل شده است و به این ترتیب مدعی شود که شرط داوری چنین قراردادی به تبع عدم اعتبار قرارداد اصلی نامعتبر است. برای جلوگیری از این امر، در حقوق بسیاری از کشورها اصل استقلال شرط داوری پذیرفته شده و کارکرد اصلی آن این است که بطلان عقد اصلی را بر شرط داوری ضمن عقد بی‌اثر می‌سازد.
Study the Separability of arbitration clause in Iranian and American law
نویسندگان [English]
Maziar Rastbod1؛ Ebadollah Rostami2
1Rasht -guilan department of justice-marine force S-prosecutors office of province
چکیده [English]
AbstractAccording to the existing traditional and dominant view, clauses are dependent on contract. They are subordinate and peripheral and that is why clauses would be also dissolved with the invalidity of the contract. Depends on the arbitration choice, the compromise of the parties can be achieved in two ways. In one hypothesis, parties can refer their dispute, as a separate contract, to the tribunal. In the other one, according to the stipulation, parties can refer their current or future disputes to the arbitration. In the last case, the party who intends to hold up and object to the competence of the tribunal, may claim unreliability of the arbitration clause so that the tribunal is not formed. One of the common ways to achieve this, could be the claim that the major contract that the arbitration clause is implied in, is void or dissolved. And so, the party claims that the arbitration clause of such contract is invalid due to invalidity of the major contract. To obviate this, the principle of the independence of arbitration clause has been accepted in the rights of many countries and its primary purpose is to nullify the invalidity of the major contract on the stipulation arbitration clause. So it`s determined that the acceptance or rejection of the aforementioned theory has great impacts. The aforementioned principle was considered by the rights of many countries as well as the international important documents. In the rights of international commercial arbitration, legislator explicitly has referred to the independence arbitration clause. Keywords: Arbitration agreement, competence-to-competence, Independent clauses, Separability of arbitration clause arbitration clause.
اسکینی، ربیعا (1383)، «مبانی نظری اصل استقلال موافقت‌نامۀ داوری از قرارداد اصلی در حقوق تطبیقی»، مجلۀ نامۀ مفید، ش ۴۳، ص 30-4.
افتخار جهرمی، گودرز (1378)، «تحولات نهاد داوری در قوانین موضوعه ایران و دستاورد آن در حوزه داوری بین‌المللی»، مجلۀ تحقیقات حقوقی، ش 28، ص 44-13.
جعفریان، منصور (1373)، «تأملی بر لایحۀ داوری تجاری بین‌المللی (بخش ۲)»، مجلۀ مجلس و راهبرد، ش ۱۴، ص 126-99.
جنیدی، لعیا (1378)، نقد و بررسی تطبیقی قانون داوری تجاری بین‌المللی، چ 1، تهران: انتشارات دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
خدابخشی، عبدالله (1393)، حقوق داوری و دعاوی مربوط به آن در رویۀ قضایی، چ 3، تهران: شرکت سهامی انتشار.
دارایی، محمدهادی (1385)، «مقدمه‌ای بر داوری تجاری ملی و بین‌المللی»، مجلۀ راهبرد، ش ۴۱، ص 350-317.
ره‌پیک، حسن (1393)، حقوق مدنی پیشرفته (مباحث تحلیلی شروط ضمن عقد)، چ 1، تهران: انتشارات خرسندی.
شهیدی، مهدی (1393)، حقوق مدنی (شروط ضمن عقد)، ج 4، چ 4، تهران: مجمع علمی و فرهنگی مجد.
شیخ محمدی، مرضیه (1392)، استقلال شرط داوری (مبانی، آثار و شرایط) در حقوق ایران و انگلیس، چ 1، تهران: انتشارات جاودانه جنگل.
10.صفایی، سید حسین (1377)، «سخنی چند دربارۀ نوآوریها و نارساییهای قانون داوری تجاری بین‌المللی»، دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، ش ۴۰، ص 40-3.
11.--------------------- (1389)، قواعد عمومی قراردادها، چ 11، تهران: نشر میزان.
12.صلح‌چی، محمدعلی (1389)، «استقلال شرط داوری در قراردادهای بین‌المللی»، فصلنامۀ پژوهش حقوق عمومی، ش ۳۱، ص 282-249.
13.عابدی، محمدتقی (1385)، «صلاحیت قضایی و صلاحیت داوری (تحلیلی بر یک رأی صادره در مسألۀ صلاحیت)»، مجلۀ حقوق بین‌الملل، ش ۳۵، ص 146-89.
15.قاسم‌زاده، سید مرتضی و همکاران (1393)، تفسیر قانون مدنی (اسناد، آراء و اندیشه‌های حقوقی)، چ 6، تهران: سمت
16. کاتوزیان، ناصر (1392)، قواعد عمومی قراردادها (آثار قرارداد)، ج ۳، چ 8، تهران: شرکت سهامی انتشار
17.-------------- (1387)، اعمال حقوقی، چ 13، تهران: شرکت سهامی انتشار
18.-------------- (1388)، عقود معین (معاملات معوض- عقود تملیکی)، چ 10، تهران: شرکت سهامی انتشار
19.محقق داماد، سید مصطفی (1393)، نظریۀ عمومی شروط و التزامات در حقوق اسلامی، چ 3، تهران: مرکز نشر علوم اسلامی
20.یوسف‌زاده، مرتضی (1393)، آیین داوری، چ 2، تهران: شرکت سهامی انتشار
ب) خارجی
21. Brunet, Edward J (2006), Arbitration law in America: a critical assessment. New york, Cambridge University Press
22. Carter, James H., and John Fellas (2010), International Commercial Arbitration in New York, New york, Oxford University Press
23. Gaitis, James (2006), college of commercial arbitrators guide to best practices in commercial arbitration, third edition, New York, Jurisnet
24. Graves, Jack M., and Yelena Davydan (2011), Competence-Competence and Separability-American Style, Chapter 8 in International Arbitration and International Commercial Law: Synergy, Convergence and Evolution
25. Rosen, Janet A (1993), Arbitration under Private International Law: The doctrines of Separability and competence de la competence, Fordham Int'l LJ 17
26. Samuel, Adam (2006), Separability and the US Supreme Court Decision in Buckeye v Cardegna, Arbitration International 22.3
27. Schwebel, Stephen M (1987), International arbitration: three salient problems. Grotius, Cambridge University Press
28. Sklenyte, Aiste (2003), International Arbitration: the doctrine of separability and Competence-competence Principle
29. Smit, Robert H (2002), Separability and Competence-Competence in International Arbitration: Ex Nihilo Nihil Fit? Or Can Something Indeed Come from Nothing?
30. Zekos, Georgios I (2008), International commercial and marine arbitration, Routledge- Cavendish
ابتدای صفحه