مطالعۀ تطبیقی صلاحیت دادگاه‌ها در اعتبارات اسنادی در حقوق ایران، ‏اتحادیۀ اروپا و ایالات ‌متحدۀ امریکا

نوع مقاله : مقاله علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 گروه حقوق خصوصی، دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری، تهران، ایران‏

2 گروه حقوق تجارت، دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری، تهران، ایران‏

چکیده

اعتبارات اسنادی به‏عنوان ابزاری پرکاربرد در صحنۀ تجارت بین‏الملل، اشخاص مختلفی را در کشورهای متفاوت درگیر می‏کند. بروز اختلافات در اعتبارات اسنادی به‏مانند سایر قراردادهای تجاری بین‏المللی گریزناپذیر است؛ از این ‏رو، تعیین دادگاه صالح برای رسیدگی به این اختلافات ضروری است و چه‏‏بسا نقش تعیین‏کننده‏ای در نتیجۀ اختلاف داشته باشد. تجار و بازرگانان بین‏المللی در جهت افزایش قابلیت پیش‏بینی، کاهش هزینه‏های دعوا و سرعت بخشیدن به روند حل اختلافات خود، اقدام به درج شرط انتخاب دادگاه می‏کنند. موضع کشورهای مختلف در قبال تعیین صلاحیت برای دادگاه متفاوت است. در حقوق ایران، قانون‏گذار علی‏رغم نیازهای تجاری به درج این‏گونه شروط، به‏صراحت از این موضوع سخنی به‏میان نیاورده است. در حقوق اتحادیۀ اروپا، برخلاف حقوق ایران، مقررۀ بروکسل مکرر مصوب 2012 با احراز شرایطی، اجازۀ اعطای صلاحیت به دادگاه را از سوی طرفین برای حل‏ و فصل اختلافات داده است. در حقوق ایالات ‏متحدۀ امریکا ایالت‏های مختلف دارای چارچوب‏های متفاوتی برای اعتباربخشی به این شروط هستند، ولی در اکثر موارد این شروط معتبر شناخته می‏شوند. در صورت فقدان چنین شرطی در قرارداد، برای تعیین صلاحیت دادگاه‏ها باید به قوانین ملی مراجعه نمود. مقالۀ حاضر رویکرد حقوق ایران، اتحادیۀ اروپا و ایالات‏ متحدۀ امریکا را در خصوص شرط انتخاب دادگاه و همچنین تعیین صلاحیت در دعاوی اعتبارات اسنادی در صورت فقدان چنین شرطی به ‏صورت تطبیقی مورد مداقه و واکاوی قرار می‏دهد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

A Comparative Study of the Jurisdiction of the Courts in Letters of ‎Credit in the Legal Systems of Iran, EU and the United ‎States of ‎America

نویسندگان [English]

  • Homayoun Mafi 1
  • Reza Moshiri 2
  • Mohammad Nouri 2
1 Department of Private Law, University of Judicial Sciences and Administrative Services, Tehran, ‎Iran‎
2 Department of Trade Law, University of Judicial Sciences and Administrative Services, Tehran, ‎Iran‎
چکیده [English]

Disputes arising in the context of letters of credit, similar to other international commercial contracts, are unavoidable. This internationally used instrument involves partners that are located in several nations. Hence, it is important to ascertain the appropriate jurisdictional competence to adjudicate these conflicts, as it might significantly influence the final resolution of the issue. International businessmen and merchants often incorporate a provision in their agreements to choose a certain court, with the aim of enhancing predictability, minimizing litigation expenses, and expediting the resolution of their disputes. The stance of many nations on the issue of determining jurisdiction for the court is diverse. In Iranian law, it is noteworthy that the explicit statement of this particular subject by the legislator is absent, despite the evident business exigencies that warrant the inclusion of such criteria. In the realm of European Union (EU) law, as opposed to Iranian law, the Recast Brussels Regulations of 2012 included a provision that enabled parties to confer jurisdiction to the court for the resolution of disputes, subject to certain circumstances being met. Within the legal framework of the United States of America, it is observed that various states possess distinct mechanisms for the authentication of those conditions. However, it is generally acknowledged that these conditions hold validity in the majority of instances. In the event that the contract does not include provisions about jurisdiction, the determination of which court has jurisdiction should be made by referring to the applicable national laws. This article undertakes a comparative analysis of the approaches used by Iran, the European Union, and the United States of America with respect to forum selection and jurisdiction determination in cases involving documentary credit claims in situations when no specific condition is present. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Autonomy
  • Exclusive
  • ‎ Brussels
  • Disputes
  • ‎ Jurisdiction.‎
  1. الف) فارسی

    1. باقری، محمود (1386). حدود آزادی طرفین در تعیین صلاحیت قضایی بین‏المللی: جایگاه داوری تجاری بین‏المللی. فصلنامۀ مطالعات حقوق خصوصی، 37 (3)، 29-62.
    2. بناءنیاسری، ماشاءاله (1399). حقوق اعتبارات اسنادی (تجاری و تضمینی). جلد اول، چاپ دوم، تهران: مؤسسۀ مطالعات و پژوهشهای حقوقی شهر دانش.
    3. پیری، فرهاد (1395). حقوق تجارت بین‏الملل در رویۀ قضایی ایران. چاپ اول، تهران: جاودانه جنگل.
    4. شایسته، شوکت و حبیبی مجنده، محمد (1399). جایگاه توافق در تعیین دادگاه صالح و قانون حاکم در دعاوی مالکیت فکری. پژوهش حقوق خصوصی، 9 (33)، 125-158. https://doi.org/10.22054/jplr.2020.46041.2274
    5. کابری، محمدمجد و انصاری، اعظم (۱۳۹۹). امکانسنجی توافق بر سلب صلاحیت بین‏المللی دادگاهها در حقوق ایران. مجلۀ حقوقی بین‏المللی، (۶۳)، ۳71-۳43. https://doi.org/10.22066/cilamag.2020.104979.1677
    6. کابری، محمدمجد و انصاری، اعظم ( ۱۴۰۰). تشخیص صلاحیت انحصاری دادگاه‏‏ها در دعاوی خصوصی ‏‏بین‏المللی. فصلنامۀ پژوهش حقوق خصوصی، ۳۶ (۱۰)، ۹۳-121. https://doi.org/10.22054/jplr.2022.53361.2426
    7. کاتوزیان، ناصر) ۱۳۹۸ .(قانون مدنی در نظم حقوق کنونی. چاپ پنجاه و هفتم، تهران: میزان.
    8. گروئی، فرشته ( ۱۳۹۸). تحلیل رویکرد نظام حقوقی ایران نسبت به اعتبار اسنادی و ضمانت‏نامۀ بانکی. چاپ اول، تهران: مجد.
    9. مافی، همایون و ادبی فیروزجایی، رشید (۱۳۹۳). صلاحیت دادگاه‏‏های ایران در قلمرو حقوق بین‏الملل خصوصی. فصلنامۀ دانش حقوق مدنی (۲)، ۴۸-63.
    10. مافی، همایون و اسدیان، سودابه (1395). دادگاه صالح در دعاوی ناشی از قراردادهای تجاری الکترونیکی در نظام‏های حقوقی امریکا و اروپا. مطالعات حقوق تطبیقی، 7 (1)، 323-345. https://doi.org/10.22059/jcl.2016.58614
    11. مافی، همایون؛ بهرامپوری، رسول و رامشی، میثم (۱۴۰۱). تحلیل حقوقی ماهیت اعتبارات اسنادی. دانشنامۀ حقوق اقتصادی، (۲۱)، 75- ۱۰۵. https://www.doi.org/10.22067/economlaw.2022.73552.1109
    12. مقصودی، رضا (۱۳۹۴). توافق بر دادگاه صالح در قراردادهای بین‏المللی: توجیه و نقد رویۀ قضایی. فصلنامۀ رأی: مطالعات آرای قضایی، (۱۱)، ۶۰-71. https://doi.org/10.22106/jcr.2015.28533
    13. مقصودی، رضا (1396). صلاحیت قضایی در حقوق بین‏الملل خصوصی. مجلۀ حقوقی ‏‏بین‏المللی، 34 (56)، 213-234. 22066/CILAMAG.2017.25171

     

    ب) انگلیسی

    1. Alavi, H. & Khamichonak, T. (2015). A Step Forward in the Harmonization of European Jurisdiction. Regulation Brussels I Recast. Baltic JL & Pol.8, 159, https://doi.org/10.1515/bjlp-2015-0023
    2. Born, G. B. (1987). Reflections on Judicial Jurisdiction in International Cases. Georgia Journal of International and Comparative Law, 17(1), 1-44.
    3. Brilmayer, L., Haverkamp, J., Logan, B., & Lynch, L. (1987). General Look at General Jurisdiction, L. Rev., 66, 721.
    4. Brittain Jr, J. T. (2000). Foreign Forum Selection Clauses in the Federal Courts: All in the Name of International Comity, J. Int'l L., 23, 305.
    5. Clermont, K. M. (2014). Governing Law on Forum-Selection Agreements, Hastings LJ, 66, 643.
    6. Dolan, J. F. (2007). The Law of Letters of Credit, 4th edition, AS Pratt & Sons, 07-36.
    7. https://www.cliffordchance.com/briefings/2014/09/court_jurisdictionunderthebrussels.html
    8. https://www.legalserviceindia.com/articles/jd_int.htm
    9. https://lawcarenigeria.com/credit-agricole-indosuez-v-chailease-finance-corporation-2000-ewca-civ-19-28-january-2000/
    10. https://www.kasowitz.com/media/kudos/ronald-r-rossi-authors-articles-on-cross-border-mediation-and-governing-law-and-jurisdiction-clauses/
    11. King, R. (2003). Gutteridge and Megrah's Law of Bankers' Commercial Credits, Routledge.
    12. Marxen, K. (2019). The Impact of International Jurisdiction in Letter of Credit Disputes. Documentary Credit World (DCW), 28-33.
    13. Ratković, T. & Zgrabljić Rotar, D. (2013). Choice-of-Court Agreements under the Brussels I Regulation (Recast), Journal of Private International Law, 9(2), 245-268.
    14. Symeonides, S. C. (2017). What Law Governs Forum Selection Clauses, L. Rev., 78, 1119.