نابودسازی از طریق نقض امنیت انسانی

نوع مقاله : مقاله علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه حقوق بین‌الملل دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی

2 دانشجوی دکتری حقوق بین‌الملل دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی

چکیده

بین نابود‌سازی یا ریشه‌کن کردن  Extermination)) به‌عنوان یکی از مصادیق جرایم علیه بشریت، به مفهوم ارتکاب عملی با هدف ازبین بردن جمعیتی خاص و نقض برخی از مصادیق ابعاد هفت‌گانۀ امنیت انسانی شاملِ امنیت اقتصادی، امنیت غذایی، امنیت بهداشت و سلامت، امنیت زیستمحیطی، امنیت شخصی، امنیت اجتماع و امنیت سیاسی، نوعی هم‌پوشانی و ارتباط قابل مشاهده است؛ به این معنا که بسیاری از اعمال ناقض امنیت انسانی می‌توانند به‌‌عنوان عنصر مادی جرم نابود‌سازی درنظر گرفته شوند. در نوشتار حاضر، پس از بررسی دقیق ماهیت هریک از دو مفهوم نابود‌سازی و امنیت انسانی، چنین نتیجه گرفته می‌شود که چنانچه اعمالی مانند اِعمال تحریم‌های اقتصادی علیه یک کشور، اقدام به ترویج کشت یک نوع محصول با مصرف آب در منطقه‌ای که با بحران آب روبرو است، تغییر غیرواقعی اولویت نظام سلامت یک کشور، ایجاد سد بر روی رودخانه‌های منتهی بر محل زندگی یک گروه، منحرف نمودن سیاست‌ها و برنامه‌های حفاظت محیط زیست یک گروه، ترویج ارزش تک‌فرزندی در میان یک گروه که همگی نقض امنیت انسانی محسوب می‌شوند، با هدف ازبین بردن آن گروه صورت پذیرفته باشد، این نقض امنیت انسانی را باید مصداقی از نابود‌سازی نیز قلمداد کرد و دیوان بین‌المللی کیفری را مرجع صالح به این جرم معرفی نمود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Extermination through Human Security Violations

نویسندگان [English]

  • Seyed Ghasem Zamani 1
  • Reza Shiran Khorasani 2
1 Associate Professor at Department of International Relationsat the Faculty of law and political science, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran.
2 PhD student at Department of International Relationsat the Faculty of law and political science, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran
چکیده [English]

There are some overlaps between extermination as an example of crimes against humanity, with the notion of committing acts aimed at destroying a particular population and violating some instances of the seven dimensions of human security, including economic security, food security, health security, environmental security, personal security, community security and political security. As a result, many violations of human security can be considered as the material factor of extermination. In this paper, by examining the nature of each of the two concepts of destruction and human security, it is concluded that if the actions such as economic sanctions against a country, promotion of the cultivation of a water-based product in a region facing water crisis, an unrealistic change in the priority of the health system of a country, building of a dam on the rivers which leads to an area where a group of people are living, the diversion of policies and environmental protection programs directed to a group o people, the promotion of single-child values ​​among a group of people with the aim of eliminating those groups, we should consider these violations of human security as an example of extermination. The International Criminal Court will also be the competent authority for this crime.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Crime against Humanity
  • Extermination
  • Human Security
  • International Criminal Court

مراجع

  1. الف) فارسی

     

    1. آقایی ﺟﻨﺖ‌ﻣﮑﺎﻥ، ﺣﺴﯿﻦ (1388)، «ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻭﯾﮋۀ ﻟﺒﻨﺎﻥ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﺣﻘﻮﻕ ﮐﯿﻔﺮﯼ ﺑﯿﻦ‌ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ»، فصلنامۀ مطالعات حقوق خصوصی، ﺩﻭﺭۀ 39، ش 2، 23-44.ص 44-23.
    2. بلوجی، حیدرعلی (1379)، «امنیت انسانی در روابط بین‌الملل»، مجلۀ رویدادها و تحلیل‌ها، ش 145، ص 35-34.
    3. پورسعید، فرزاد (1387)، «امنیت انسانی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامۀ مطالعات راهبردی، ش 41، ص 571-545.
    4. ﺫﺍﻗﻠﯽ، ﻋﺒﺎﺱ ( 1388)، «ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺩﯾﻮﺍﻥ ﮐﯿﻔﺮﯼ ﺑﯿﻦ‌ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺑﺰۀ ﻗﺎﭼﺎﻕ ﺍﻧﺴﺎﻥ»، ﻧﺸﺮﯾۀ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺣﻘﻮﻕ و سیاست، ش 26، ص 202-181.
    5. ﺯﺍﭘﺎﻻ، ﺳﺎﻟﻮﺍﺗﻮﺭ (1385)، «ﻣﻘﺎﻣﻬﺎﯼ ﺍﺭﺷﺪ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﻭ ﻣﺼﻮﻧﯿﺖ ﮐﯿﻔﺮﯼ ﺑﯿﻦ‌ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ»، مترجم: عبدالمجید سودمندی، فصلنامۀ ﺭﺍﻫﺒﺮﺩ، ش 41، ص 316-297.
    6. سلیمی، صادق و کاشان، حبیب (1393)، «بررسی انطباق اقدامات رژیم اسراییل بر مصادیق جنایت علیه بشریت در سرزمین‌های اشغالی»، مجلۀ تحقیقات حقوقی آزاد، ش 24، ص 105-91.
    7. ﺻﺎﺑﺮ، ﻣﺤﻤﻮﺩ (1388)، «آﯾﯿﻦ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﺟﻨﺎﯾﺎﺕ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﺳﺮﺍﯼ ﺩﯾﻮﺍﻥ ﮐﯿﻔﺮﯼ ﺑﯿﻦ‌ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ»، فصلنامۀ مطالعات حقوق خصوصی، ﺩﻭﺭۀ 93، ش 2، ص 192-169.
    8. صادقیان، سید جلال (1382)، «درآمدی بر امنیت و ابعاد و گسترۀ آن»، فصلنامۀ دانش انتظامی، ش 16، ص 75-54.
    9. قاسمی، محمدعلی (1384)، «امنیت انسانی: مبانی مفهومی و الزامات راهبردی»، فصلنامۀ مطالعات راهبردی، ش 30، ص 833-817.
    10. کر، پائولین (1387)، «امنیت انسانی»، مترجم: سید جلال دهقانی فیروز‌آبادی، فصلنامۀ مطالعات راهبردی، ش 41، ص 625-601.
    11. محمد‌خانی، عباس (1391)، «جرایم علیه بشریت در رویۀ قضایی محاکم کیفری بین‌المللی سازمان ملل متحد»، مطالعات بین‌المللی پلیس، ش 11، ص 41-20.
    12. ﻣﯿﺮﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺩﻗﯽ، ﺣﺴﯿﻦ (1383)، «ﺟﻨﻮﻥ، ﻣﺴﺘﯽ ﻭ ﺻﻐﺮ ﺳﻦ ﺩﺭ ﺍﺳﺎﺳﻨﺎﻣۀ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﮐﯿﻔﺮﯼ ﺑﯿﻦ‌ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ»، ﻧﺸﺮﯾۀ ﺩﺍﺩﺭﺳﯽ، ش 44، ص 9-7.

     

    ب) انگلیسی

     

    1. Alkire, Sabina (2003),"A conceptual framework for human security", Center for Research on Inequality Human Security and Ethnicity (CRISE),  London: Oxford university.
    2. Articles of the draft Code of Crimes against the Peace and Security of Mankind , Report of the International Law Commission on the work of its forty-eighth session, (1996).
    3. Bantekas, Ilias (2006), "Corruption as an international crime and crime against humanity: An outline of supplementary criminal justice policies", Journal of International Criminal Justice, Vol.4, No.4, 1-19.
    4. Greenwood, Christopher (1998), "The development of international humanitarian law by the international criminal tribunal for the former Yugoslavia", Max Planck Yearbook of International Law .
    5. History of the United Nations War Crimes Commission and the Development of the Laws of War (1948),Published by His Majesty's Stationary Office for the UNWCC: London.
    6. Juge d’instruction Bruxelles, (1999), Ordonnance 6 Nov 1998, Revue de droit penal et de criminologie available at: www.haguejusticeportal.net/.../pinochet_mandat_arret_06-11-98.pdf.
    7.  Malcom D., Evans (2007), "Statute Of The International Tribunal For The Prosecution Of Persons Responsible For Serious Violations Of International Humanitarian Law Committed In The Territory Of The Former Yugoslavia Since 1991(Statute Of ICTY)". International Law Documents, Eighth Edition, Oxford: Oxford University Press, 61-352.
    8. Mettraux, GUÉNAËL (2005), International Crimes and the Ad Hoc Tribunals, Oxford: London.
    9.  Official Records of the General Assembly,(1996) Fifty-first session, Supplement No.10, Yearbook of the International Law Commission, vol. II(2)
    10. prosecutor v. Blaskic ,(2004) case no IT-95-14-A, judgment, appeals chamber.
    11. Prosecutor V. Eichman, International Law Reports, 1996. 
    12. prosecutor v. kajelijeli, (2003)judgment, trial chamber.
    13. Prosecutor v. Kordic, ICTY, (2004)Case No IT-95/14/2-A, judgment , appeals chamber.
    14. Prosecutor v. Kunarac et al. (2002)case no IT-96-23-A, judgment , appeals chamber.
    15. Prosecutor v. Mile Mrkić, (2009) Case No. It-95-13/1-A, , para.235-239.
    16. Prosecutor v. Mrksic (1996), (Vukovar Hospital Decision), Review of the Indictment Pursuant to Rule 61 of the rules of procedure and evidence.
    17. Prosecutor v. Muhimana, (2005)Case No . ICTR-95-1B-T.
    18. prosecutor v. Muvunyi,(2006)Case No. ICTR -00-55A-T, Judgment, Trial chamber.
    19. prosecutor v. Semanza, (2003),Case no ICTR-97-20-T, trial chamber.
    20. prosecutor v. Stakic, (2003),Case No It-97-24-T, ICTY trial chamber.
    21. Prosecutor v. Tadic, (1995), Decision on the Defense Motion for Interlocutory Appeal on Jurisdiction, Appeals Chamber.
    22. Prosecutor vs. Jean-Paul Akayesu, (1998),Internationa Criminal Tribunal for Rwanda, Judgement of Chamber I Case No. ICTR-96-4-T.
    23. Prosecutor vs. Tadic, (ICTY), (1999), Judgement in  the Appeal Chamber, Case No.  IT-94-1-A.
    24. Public Prosecutor v. Menten, Judgment, (1981), Supreme Court of the Netherlands.
    25. Report of ILC special Rapporteur D. Thiam,Yearbook of International Law Commisiion,(1986) Vol.2 , U.N.Doc.A/CN.4/466 (1986 ILC special Rapporteur report).
    26. Report of UN Secretory-General , (1993).
    27. Statute of International Criminal Tribunal For Rwanda (Statute Of ICTR) (1994). Available at: http://www.unictr.org/sites/unictr.org/files/legal-library/100131_Statute_en_fr_0.pdf.
    28. Statute Of Special Court For Sierra Leone (Statute Of SCSL), (2002). Available at: http://www.rscsl.org/Documents/scsl-statute.pdf.
    29. The Prosecutor V. Alfred Musema (2000) Case No. ICTR-96-13-A, Trial Chamber Judgement.
    30. The Prosecutor V.Vincent Rutaganda(2000), Case No. ICTR -95-1C, Trial Chamber Judgement.
    31. The Rome Statute of The International Criminal Court, A/CONF.183/9 of 17 July 1998.
    32. United Nations Development Program, Human Development Report (1994), Oxford: NewYork.
    33. Yearbook of International Law Commission (1993), Vol.1, available at: http://legal.un.org/ilc/publications/yearbooks/english/ilc_1993_v2_p1.pdf.
مطالعات حقوق تطبیقی
دوره 9، شماره 1
بهار و تابستان
فروردین 1397
صفحه 179-201

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار